Negombo - Sri Lanka
Blijf op de hoogte en volg Brenda
12 November 2013 | Sri Lanka, Negombo
Nog geen week onderweg en hier al een blog! Gelukkig is het dit keer zweet dat van mijn voorhoofd druppelt in plaats van regen. Dat de op 'Italiaanse wijze' bereide cappucino die voor me staat, eigenlijk een slappe, slechte koffie is waar kloddertjes melk afgewisseld met klontjes cacaopoeder in drijven, deert me dan ook niks want de zon schijnt en het is 30 graden!
Ook tijdens ons bezoek aan het ouderenverzorgingstehuis waar Myrthe 6 jaar geleden gevrijwilligd heeft, was het een zonnige, tropische dag. Haar favoriete oudje, de 1.37 meter lange Kunchi, leefde gelukkig nog en toen die twee elkaar ontmoetten spatte de liefde van het doormij verbeeldde doek, zo'n filmisch moment was het. De zusters wisten niet hoe snel ze de foto's van Myrthe in sari (traditionele kleding voor vrouwen) er bij moesten pakken. De kleine moeite die het Myrth kostte om wat foto's op te sturen was klaarblijkelijk ontvangen als groot gebaar. Na een rondleiding in de 3 kleine kamertjes met de in Nederland afgekeurde ziekenhuisbedden die hier nog volop hun werk deden, was de thee klaar. We werden ontvangen in de gemeenschappelijke ruimte waar we ons als ere gasten voelden door de manier waarop ze zorgvuldig en keurig een grote schaal met kleine banaantjes, een bord maria biscuitjes en 2 deftige gebloemde kopjes thee speciaal voor ons hadden klaar gezet. De thee was mierzoet en smaakte naast koffie vooral naar liefde.
Na de thee en liepen we naar de overkant van het tehuis waar toen een Sri Lankaanse vriendin van Myrthe woonde. Ook Nimesha was gelukkig thuis. Geen bezoek zonder eten of drinken en hier kregen we wood apple juice voorgeschoteld. De vrucht ziet er uit als een keihard dinosaurus ei en is van binnen een zachtzure, bruine vrucht met knapperige hout achtige stukjes. Vanwege ons enthousiasme mochten we deze vrucht ook nog lekker uitlepelen wat volgens de familie absoluut niet kon zonder suiker. Uit beleefdheid lieten we toe hoe onze gezonde vrucht verdween onder lagen van siroop. Ook heel lekker:). Natuurlijk was een van de prangende vragen of we getrouwd waren en bij het ontkennende antwoord keken de door een proposal aan elkaar verbonden echtgenoten beide zo treurig dat ik bijna medelijden met mezelf kreeg:) We beloofden bij het afscheid nog een keer langs te komen en de vriendin van Myrthe met haar tot onder haar billen, sprong verrukt op en zei dat ze dan een lunch zou gaan voorbereiden. Iets waar ik me na het proeven van alle Sri Lankaanse lekkernijen nu al op verheug.
Na nog zo'n dag met bevredigende bezoekjes aan het klooster en een opvangtehuis gerund door nonnen vertrokken we de volgende dag naar Colombo. In alle vroegte liepen we langs het spoor naar een plaatselijk verlaten stationnetje. Helaas bleek dit verlaten uiterlijk met een reden te zijn want een trein hebben we er niet langs zien komen. Tuktuk's genoeg echter en zo belandden we uiteindelijk met een kleine overstap toch in Colombo. Het geraadpleegde spoorboekje bleek niet alle treinen te bevatten en in plaats van 4 uur wachten, konden we na een uurtje alweer soepel doorreizen naar Kandy.
Achteraf gezien was het een geluk dat de zich als dove man voordoende toeristenoplichter ons op het perron wist te vinden om wat geld te verdienen. We hadden namelijk niet kunnen weten dat wij ondanks onze grotere lichamen, het spel van de volle trein niet speelden...Waar een ogenblik ervoor, iedereen nog rustige en vriendelijk lachend naar ons keek, veranderde deze vredige mensen in op scherp staande topsporters zodra de trein voor ons stopte op het perron en zijn deuren opende. Als muizen die in onmogelijk kleine kieren verdwijnen, had de hele menigte zich nog voor Myrth en ik elkaar aan konden kijken om wat er gebeurde, een zitplaats in de coupe gevonden. Zoals gezegd was onze 'dove' oplichter minstens zo getraind in deze tak van sport en zat ook hij binnen waar hij 2 plekjes voor ons bewaarde. Dat deze truuk ons een paar roepies kostten vonden we niet half zo erg als dat we er als ervaren reizigers toch maar weer mooi in waren getrapt :) Maar, mede door deze zitplaatsen werd de 3,5 urige rit een waar plezier. Langzaam, maar stipt op tijd vertrok de locomotief. Het was dan misschien een stuk minder comfortabel dan onze flitsende Nederlandse treinen, maar het voelde als een echte, authentieke treinrit. Als er hobbels waren, voelde je hobbels en als we door tunnels gingen, bleef het donker. Net als iedereen hing ik uit het raam en zag dat ook bij deze treinen, net als in India, de deuren en ramen open bleven en het hierdoor leek alsof er trosjes mensen aan de buitenkant van de trein geplakt waren. Al snel kwamen de bergen van Kandy in zicht. Klaar voor een nieuw avontuur....
Ook tijdens ons bezoek aan het ouderenverzorgingstehuis waar Myrthe 6 jaar geleden gevrijwilligd heeft, was het een zonnige, tropische dag. Haar favoriete oudje, de 1.37 meter lange Kunchi, leefde gelukkig nog en toen die twee elkaar ontmoetten spatte de liefde van het doormij verbeeldde doek, zo'n filmisch moment was het. De zusters wisten niet hoe snel ze de foto's van Myrthe in sari (traditionele kleding voor vrouwen) er bij moesten pakken. De kleine moeite die het Myrth kostte om wat foto's op te sturen was klaarblijkelijk ontvangen als groot gebaar. Na een rondleiding in de 3 kleine kamertjes met de in Nederland afgekeurde ziekenhuisbedden die hier nog volop hun werk deden, was de thee klaar. We werden ontvangen in de gemeenschappelijke ruimte waar we ons als ere gasten voelden door de manier waarop ze zorgvuldig en keurig een grote schaal met kleine banaantjes, een bord maria biscuitjes en 2 deftige gebloemde kopjes thee speciaal voor ons hadden klaar gezet. De thee was mierzoet en smaakte naast koffie vooral naar liefde.
Na de thee en liepen we naar de overkant van het tehuis waar toen een Sri Lankaanse vriendin van Myrthe woonde. Ook Nimesha was gelukkig thuis. Geen bezoek zonder eten of drinken en hier kregen we wood apple juice voorgeschoteld. De vrucht ziet er uit als een keihard dinosaurus ei en is van binnen een zachtzure, bruine vrucht met knapperige hout achtige stukjes. Vanwege ons enthousiasme mochten we deze vrucht ook nog lekker uitlepelen wat volgens de familie absoluut niet kon zonder suiker. Uit beleefdheid lieten we toe hoe onze gezonde vrucht verdween onder lagen van siroop. Ook heel lekker:). Natuurlijk was een van de prangende vragen of we getrouwd waren en bij het ontkennende antwoord keken de door een proposal aan elkaar verbonden echtgenoten beide zo treurig dat ik bijna medelijden met mezelf kreeg:) We beloofden bij het afscheid nog een keer langs te komen en de vriendin van Myrthe met haar tot onder haar billen, sprong verrukt op en zei dat ze dan een lunch zou gaan voorbereiden. Iets waar ik me na het proeven van alle Sri Lankaanse lekkernijen nu al op verheug.
Na nog zo'n dag met bevredigende bezoekjes aan het klooster en een opvangtehuis gerund door nonnen vertrokken we de volgende dag naar Colombo. In alle vroegte liepen we langs het spoor naar een plaatselijk verlaten stationnetje. Helaas bleek dit verlaten uiterlijk met een reden te zijn want een trein hebben we er niet langs zien komen. Tuktuk's genoeg echter en zo belandden we uiteindelijk met een kleine overstap toch in Colombo. Het geraadpleegde spoorboekje bleek niet alle treinen te bevatten en in plaats van 4 uur wachten, konden we na een uurtje alweer soepel doorreizen naar Kandy.
Achteraf gezien was het een geluk dat de zich als dove man voordoende toeristenoplichter ons op het perron wist te vinden om wat geld te verdienen. We hadden namelijk niet kunnen weten dat wij ondanks onze grotere lichamen, het spel van de volle trein niet speelden...Waar een ogenblik ervoor, iedereen nog rustige en vriendelijk lachend naar ons keek, veranderde deze vredige mensen in op scherp staande topsporters zodra de trein voor ons stopte op het perron en zijn deuren opende. Als muizen die in onmogelijk kleine kieren verdwijnen, had de hele menigte zich nog voor Myrth en ik elkaar aan konden kijken om wat er gebeurde, een zitplaats in de coupe gevonden. Zoals gezegd was onze 'dove' oplichter minstens zo getraind in deze tak van sport en zat ook hij binnen waar hij 2 plekjes voor ons bewaarde. Dat deze truuk ons een paar roepies kostten vonden we niet half zo erg als dat we er als ervaren reizigers toch maar weer mooi in waren getrapt :) Maar, mede door deze zitplaatsen werd de 3,5 urige rit een waar plezier. Langzaam, maar stipt op tijd vertrok de locomotief. Het was dan misschien een stuk minder comfortabel dan onze flitsende Nederlandse treinen, maar het voelde als een echte, authentieke treinrit. Als er hobbels waren, voelde je hobbels en als we door tunnels gingen, bleef het donker. Net als iedereen hing ik uit het raam en zag dat ook bij deze treinen, net als in India, de deuren en ramen open bleven en het hierdoor leek alsof er trosjes mensen aan de buitenkant van de trein geplakt waren. Al snel kwamen de bergen van Kandy in zicht. Klaar voor een nieuw avontuur....
-
12 November 2013 - 14:04
Lea:
Weer heerlijk om te lezen Bren. Ik zit lekker met een kopje thee en pepernoten te genieten van je verslag.
-
12 November 2013 - 14:59
Peter Bood:
Wat leuk om te lezen dat je een reis maakt door het geboorteland van mijn buren.
Het verslag van je reis zal ik weer met veel plezier lezen -
12 November 2013 - 15:38
Rik Dam:
en wij zitten klaar voor een nieuwe blog. -
12 November 2013 - 15:41
William:
meer meer meer -
12 November 2013 - 16:49
Loek:
Het klinkt weer heel gezellig, en geniet. We zien weer uit naar je volgende blog. -
12 November 2013 - 17:21
Mieke Janssen:
Wat kan je heerlijk schrijven, lijkt wel of we met je mee reizen op je schouder Weer leuke dingen gezien en meegemaakt Ben heel nieuwsgierig naar de volgende blog
-
12 November 2013 - 18:15
Ina:
met een grote grijns (weer) zitten lezen, je hebt schrijverstalent, héérlijk.
-
12 November 2013 - 19:18
Tonny Zonneveld:
Leuk Brenda, ik kijk weer uit naar je volgende verslag.net als de vorige keer ga ik weer genieten.
een groet uit het natte kille Nederland. -
13 November 2013 - 08:48
Tessa:
Klinkt fantastisch Bren! Benieuwd wat Kandy gaat brengen, -
13 November 2013 - 09:16
Silvia Welp:
Klinkt heerlijk Bren! Bedankt voor dit kort uitstapje Srilanka, zo op de vroege morgen! Keep 'm coming!!
Wij gaan trouwens aankomende weekend in ons nieuwe huisje! Zin in! Xxx -
15 November 2013 - 19:00
Miriam Dijst:
Heerlijk weer om te lezen Bren! -
15 November 2013 - 19:00
Miriam Dijst:
Heerlijk weer om te lezen Bren!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
