Live as if you were to die tomorrow, learn as if..
Door: Brenniebo
Blijf op de hoogte en volg Brenda
02 Maart 2015 | India, Tiruvannāmalai
Live as if you were to die tomorrow, learn as if you were to live forever - Mahatma Gandhi
Als deze reis een titel had, was het zeker bovenstaande quote van Ghandi. Zonder met een specifiek doel weer naar India te reizen deze winter, is 'leren' ongemerkt het thema geworden. Wat betreft het beoefenen van yoga is het dit keer vooral bhakti-yoga, ofwel devotie yoga dmv onder andere het zingen van bhajans, reciteren van namen van goden en mantra's en wat betreft theorie stort ik me in de wereld van de Hindu goden en godinnen. Inmiddels niet meer in Amma's ashram maar in het plaatsje Tiruvannamalei. In de tussentijd heb ik nog wel een trip gemaakt naar een ashram in Madurai om daar Davey te ontmoeten en met hem reisde ik naar Kanyakumari, het meest zuidelijke puntje van India om uiteindelijk weer (met hem) in Amma's ashram terug te komen :)
Dit jaar is mijn reis blijkbaar meer een reis naar binnen dan een reis gevoed door de externe sensaties van de gekte van India. Natuurlijk geniet ik nog steeds van de apen die mijn yoga practise op het dakterras komen verstoren, de koeien midden op de weg, het reizen in de trein waar we met 3 bedden boven elkaar gestapeld slapen en het tanden poetsen bij de open deur van de rijdende trein tijdens zonsopgang maar ik merk ook dat dit mn 3e keer India is en deze ervaringen niet meer nieuw zijn. Wat perfect is want hierdoor ontstaat meer ruimte voor 'gewone dagelijkse' dagen. Niet zozeer als reiziger op avontuur maar als ijverige student die met 6 uur slaap per nacht genoegen neemt om voordat de zon opkomt haar devotie practise te doen en dit gedurende de rest van de dag op elk moment probeert voort te zetten.
Zo deed ik gisterochtend bijvoorbeeld Pradakshina hier in Tiru. Als wijze van gebed liep ik 14 km op blote voeten rondom de heilige berg Arunachala. Ik kan je vertellen dat het in de laatste kilometers zowaar aantrekkelijker leek in een verse koeienvlaai te lopen, dan de volgende stap op straat te plaatsen met als zn kiezels, takjes, gruis en de gloeiend hete zon. Onderweg passeerden we vele tempeltjes waarvan 1 wel heel speciaal was. Je moest je liggend door een klein mini poortje wringen en dit symboliseerde je wedergeboorte. Tot grote hilariteit van de Indiase omstanders liet dit grote Hollandse lichaam deze kans niet liggen natuurlijk :)
Een blog over deze reis is lastiger dan de vorigen, er passen heel veel woorden bij en tegelijkertijd geen een. Misschien is het nog het beste te omschrijven met iets wat gisteravond plaats vond. Na de avonddienst in Sri Ramana's ashram liep ik naar buiten en hoorde een miauwend pauwen geluid. Ik keek omhoog waar het vandaan kwam en zag daar een verschijnsel waar ik het bestaan niet van af wist en waar ik bij het zien er van een paar keer met mijn ogen moest knipperen of het echt was. Hoog in de boom met als achtergrond de gitzwarte lucht, de bijna volle maan en de vele fonkelende sterren, zag ik daar op een tak een betoverend mooie witte pauw!! Het leek wel een animatie, niet echt, een sprookje! Compleet in extase bewonderde ik hem en besefte ik dat dit het perfecte symbool was voor hoe ik me zo vaak (nee, echt niet altijd, I wish!) voel tijdens mijn reis. Niet alleen mijn reis over de wereld maar vooral mijn reis naar mezelf of eigenlijk juist de ontdekking dat beide een en dezelfde is en daarmee het leven van alledag zo magisch als deze witte pauw maakt...:)
Heel veel liefs en hopelijk voelen jullie alle blessings en zegeningen die de hele dag door voor jullie gedaan worden :) xxxx
Als deze reis een titel had, was het zeker bovenstaande quote van Ghandi. Zonder met een specifiek doel weer naar India te reizen deze winter, is 'leren' ongemerkt het thema geworden. Wat betreft het beoefenen van yoga is het dit keer vooral bhakti-yoga, ofwel devotie yoga dmv onder andere het zingen van bhajans, reciteren van namen van goden en mantra's en wat betreft theorie stort ik me in de wereld van de Hindu goden en godinnen. Inmiddels niet meer in Amma's ashram maar in het plaatsje Tiruvannamalei. In de tussentijd heb ik nog wel een trip gemaakt naar een ashram in Madurai om daar Davey te ontmoeten en met hem reisde ik naar Kanyakumari, het meest zuidelijke puntje van India om uiteindelijk weer (met hem) in Amma's ashram terug te komen :)
Dit jaar is mijn reis blijkbaar meer een reis naar binnen dan een reis gevoed door de externe sensaties van de gekte van India. Natuurlijk geniet ik nog steeds van de apen die mijn yoga practise op het dakterras komen verstoren, de koeien midden op de weg, het reizen in de trein waar we met 3 bedden boven elkaar gestapeld slapen en het tanden poetsen bij de open deur van de rijdende trein tijdens zonsopgang maar ik merk ook dat dit mn 3e keer India is en deze ervaringen niet meer nieuw zijn. Wat perfect is want hierdoor ontstaat meer ruimte voor 'gewone dagelijkse' dagen. Niet zozeer als reiziger op avontuur maar als ijverige student die met 6 uur slaap per nacht genoegen neemt om voordat de zon opkomt haar devotie practise te doen en dit gedurende de rest van de dag op elk moment probeert voort te zetten.
Zo deed ik gisterochtend bijvoorbeeld Pradakshina hier in Tiru. Als wijze van gebed liep ik 14 km op blote voeten rondom de heilige berg Arunachala. Ik kan je vertellen dat het in de laatste kilometers zowaar aantrekkelijker leek in een verse koeienvlaai te lopen, dan de volgende stap op straat te plaatsen met als zn kiezels, takjes, gruis en de gloeiend hete zon. Onderweg passeerden we vele tempeltjes waarvan 1 wel heel speciaal was. Je moest je liggend door een klein mini poortje wringen en dit symboliseerde je wedergeboorte. Tot grote hilariteit van de Indiase omstanders liet dit grote Hollandse lichaam deze kans niet liggen natuurlijk :)
Een blog over deze reis is lastiger dan de vorigen, er passen heel veel woorden bij en tegelijkertijd geen een. Misschien is het nog het beste te omschrijven met iets wat gisteravond plaats vond. Na de avonddienst in Sri Ramana's ashram liep ik naar buiten en hoorde een miauwend pauwen geluid. Ik keek omhoog waar het vandaan kwam en zag daar een verschijnsel waar ik het bestaan niet van af wist en waar ik bij het zien er van een paar keer met mijn ogen moest knipperen of het echt was. Hoog in de boom met als achtergrond de gitzwarte lucht, de bijna volle maan en de vele fonkelende sterren, zag ik daar op een tak een betoverend mooie witte pauw!! Het leek wel een animatie, niet echt, een sprookje! Compleet in extase bewonderde ik hem en besefte ik dat dit het perfecte symbool was voor hoe ik me zo vaak (nee, echt niet altijd, I wish!) voel tijdens mijn reis. Niet alleen mijn reis over de wereld maar vooral mijn reis naar mezelf of eigenlijk juist de ontdekking dat beide een en dezelfde is en daarmee het leven van alledag zo magisch als deze witte pauw maakt...:)
Heel veel liefs en hopelijk voelen jullie alle blessings en zegeningen die de hele dag door voor jullie gedaan worden :) xxxx
-
02 Maart 2015 - 12:03
Rik:
Hier valt niets meer aan toe te voegen. -
02 Maart 2015 - 12:42
Henk Bood:
Wat weer een prachtig..heerlijk lezend en positief verslag.Tot gauw voor nog meer verhalen. -
02 Maart 2015 - 13:06
Sil:
Lieve Bren,
Fijn om even iets van je te horen. En goed te horen dat het goed met je gaat en je weer veel nieuwe ontdekkingen doet!
Respect dat je 14 kilometer op blote voeten hebt gelopen zeg... Moet zeggen dat dat voor een hollander die de hele winter met schoenen aan heeft gelopen nog net even knapper is dan voor iemand die waarschijnlijk al vaker en langer op blote voeten loopt. Pff en dan met die hitte.. I can only imagine!
Take care! Tot snel weer.. xx
-
02 Maart 2015 - 19:10
Ina:
wauw....die pauw....als of je droomde denk, wat een ervaring!
Heerlijk om je verhaal weer te lezen, het is elke keer weer genieten!
Zolang je er nog bent, blijf schrijven hoor!
Bren, nog een fijne tijd daar en van ons de groeten, ook van Ton.
baai Ina -
02 Maart 2015 - 20:42
Sanne:
Lieve Bren, wat klink je ontspannen & gelukkig. Prachtig omschreven, kippenvel op m'n armen omdat ik zo ontzettend blij ben voor jou. Een hele dikke kus van mij (en Thomas!!)
En van je 'wedergeboorte' wil ik foto's zien! hihi.
-
02 Maart 2015 - 21:34
Linda:
Bren, wat superfijn zo'n ontdekkingsreis naar je zelf op deze fantastische manier.... dikke kus -
02 Maart 2015 - 21:40
Esther:
Mooi hoor Bren, ik raak altijd helemaal ontspannen van jouw verhalen -
03 Maart 2015 - 21:41
Marlijn:
Wauw bren,
Heel fijn om dit te lezen. De omschrijving van de witte Pauw is prachtig. Toch bijzonder dat wij allemaal een soortgelijke 'witte Pauw verwondering' kunnen voelen door enkel en alleen in je binnenste af te dalen. Dat stimuleert mij nog meer om kleine stapjes in die richting te zetten. Ik weet dat mijn witte Pauw bestaat en ik ga ernaar op zoek. Dank voor de inspiratie.
Geniet nog van alle momenten en ik hoor graag meer wanneer je weer terug bent.
Liefs Marlijn -
06 Maart 2015 - 12:56
Angelique :
Wat heerlijk om je bevindingen te lezen Brenda! beleef en leef! x -
08 Maart 2015 - 19:15
Tineke Van Roon:
Lieve Brenda, ik heb net een reactie geschreven die ik nu niet zie.. Maar nogmaals met andere woorden dan. Ik ben erg onder de indruk van je verhaal en belevenissen. Prachtig machtig moment, inderdaad net een sprookje. Ik wens je nog een heel mooie tijd met (vast) mooie en leerzame momenten. Goed bezig!! x
Liefs Tineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
